De koran wordt verondersteld het finale testament te zijn voor de hele mensheid, dus voor het welzijn van de mensheid zijn onderricht moet over de wereld verspreid worden.
Echter, één van zijn heldere leringen zegt dat mannen polygaam mogen zijn.
Deze moslimfeminist zegt dat polygamie, dat zij omdoopt tot polygynie, geen bedreiging is voor de maatschappij omdat het alleen in buitengewone omstandigheden toegestaan is:
Moslims zien polygynie als een instelling dat alleen onder buitengewone omstandigheden toegestaan is. Als zodanig, wordt het door moslimvrouwen niet algemeen beschouwd als een bedreiging. Pogingen door de feministische beweging om zich te richten op de afschaffing van deze instelling om de status van vrouwen te verbeteren zou daarom weinig sympathie of steun vinden.
Echter, in normale omstandigheden is “polygynie” slechter dan polygamie omdat het seksuele banden zonder huwelijk aanduidt. Maar haar artikel probeert de koran in deze zaak te beschermen zonder deze praktijk te elimineren.
Echter, deze traditionele islamitische website zegt dat polygamie wijsheid in zich heeft. De mannelijke moslimgeleerde noemt acht redenen op, waaronder deze:
Er zijn enkele mannen die sterke fysieke begeertes hebben, voor wie één vrouw niet genoeg is. Als de deur gesloten is voor zo’n man en hij wordt verteld, jij mag niet meer dan één vrouw hebben, zal dit grote moeite voor hem veroorzaken, en zijn begeerte kan op verboden manieren uitlaatkleppen zoeken.
Maar is polygamie of polygynie of meerdere huwelijken het beste pad voor de hele mensheid?
Wat zegt nieuwtestamentisch christendom over deze zaak?
Polygamie met een maximum van vier vrouwen
De koran zegt in soera 4:3:
3. En indien jullie vrezen de (vrouwelijke) wezen niet rechtvaardig (in hun recht op een bruidschat) te behandelen, trouwt dan met de vrouwen (niet de vrouwelijke wezen) die jullie aanstaan, twee, drie of vier. En als jullie vrezen hen niet rechtvaardig (te kunnen) verzorgen, dan één, of wat jullie aan slavinnen bezitten. (Siregar)
De sleutelzinsdelen zijn “En indien jullie vrezen de (vrouwelijke) wezen niet rechtvaardig te behandelen” en “trouwt dan met de vrouwen (niet de vrouwelijke wezen) die jullie aanstaan, twee, drie of vier.” Maududi (d. 1979) is een gerespecteerd traditioneel en conservatief commentator op de koran. Dus we moeten hem laten uitleggen wat deze zinsdelen betekenen. Hij zegt dat de ze drie dingen bereiken:
Allereerst, in preïslamitisch Arabië trouwden voogden de wezenmeisjes onder hun hoede, dus de koran zegt dat zij hun aandacht moeten richten op andere vrouwen dan de wezen.
Ten tweede waren in preïslamitische dagen mannen gewend om een onbegrensd aantal vrouwen te huwen en het bezit van hun weesneven en -nichten te grijpen om hun vrouwen te ondersteunen.
Ten derde konden in preïslamitische dagen, mannen zoveel vrouwen huwen als zij wilden en hen straffeloos “wreed en onrechtvaardig behandelen”. Dus de koran beperkt het aantal tot vier, en alleen als de man voor hen allen kan zorgen: “en als gij vreest, dat gij niet rechtvaardig zult handelen.”
Maududi concludeert dat waarschijnlijk alle drie correcties bedoeld waren door dit vers (vol. 1, pp. 306-07, noot 4).
Ook, het zinsdeel “huwt dan vrouwen die … uw rechter handen bezitten” betekent slavinnen die gevangengenomen werden in een oorlog. Mannen mogen hen “huwen” omdat slaven niet voor erg veel uitgaven zorgen, niet zoveel als vrije vrouwen. Maududi parafraseert de betekenis van het zinsdeel: “Als je meer dan één [vrouw] nodig hebt, mag je je keren tot slavenmeisjes omdat je in dat geval met minder verantwoordelijkheden belast wordt” (noot 6). Dit is niet verbazingwekkend, omdat het slavenmeisje seksueel bezit was (zie soera 4:24). Dit betekent dat de beperking van vier vrouwen kunstmatig is. Mannen konden seks hebben met zoveel vrouwen onder hun slaven als zij wilden.
Ondanks deze verschillende condities, moeten we een stap terug nemen en kijken naar het grote plaatje. Het mag waar zijn dat Mohammed de polygame gewoonte van Arabieren die om hem heen woonden aan het beknotten was, maar hij ging niet ver genoeg. Een man mag vier vrouwen “huwen”, en seks hebben met zijn slavenmeisjes, en het aantal van deze laatste is niet begrensd. Volgens de tijdloze en universele koran, hebben moslims daardoor het recht om polygamie te bedrijven. Waar islam zich bezighoudt met slavenhandel of vrouwelijke krijgsgevangen neemt, mogen moslims seks met hen hebben.
Mohammeds bijzondere huwvoorrechten
Het lijkt dat Allah Mohammed bijzondere permissie gaf om zoveel vrouwen te trouwen als hij verlangde of hen te nemen als slaven of maîtresses, precies als in de preïslamitische dagen van onwetendheid. In zijn eigen voorbeeld en leven, lijkt hij de preïslamitische praktijken te hebben bestendigd.
De koran geeft Mohammed in soera 33:50 ruime vrijheid in zijn huwelijken:
50. O Profeet, voorwaar, Wij hebben jou jouw echtgenotes die jij hun bruidschat hebt gegeven toegestaan, en de slavinnen waar jij over beschikt van wat Allah voor jou heeft aangewezen; en de dochters van jouw oom en de dochters van jouw tantes van vaderszijde; en de dochters van jouw oom van moederszijde en de dochters van jouw tantes van moederszijde die met jou zijn uitgeweken, en een gelovige vrouw die zichzelf aan de Profeet schonk, als de Profeet haar wenst te huwen, als een uitzondering voor jouzelf, die niet geldt voor de gelovigen. ( benadrukking toegevoegd). (Siregar)
Dit lange vers zegt dat naast die vrouwen wier bruidschat Mohammed betaalde, hij slavinnen mag trouwen – dat is, hij kan seks met hen hebben. Maududi verwijst naar drie slavinnen gevangen genomen tijdens overvallen, en Maria de Koptische, een gift van een Egyptische regent. Mohammed had seks met haar, en er lijkt hier geen politieke noodzaak voor. Ten tweede mag Mohammed zijn nichten huwen, en Maududi citeert een geval waarin dit gebeurde. Ten derde, als een gelovige vrouw zichzelf aan Mohammed aanbood, en hij verlangt haar, dan mag hij haar huwen. (Maududi vol. 4, noot 88).
Deze laatste permissie is het meest verdacht. Openbaringen die seksueel een stichter van een religieuze beweging bevoordelen, doen enkele zorgen oprijzen voor objectieve buitenstaanders van deze beweging, tenzij iemand het a-priori geloof heeft dat de stichter zondeloze volmaaktheid heeft bereikt en niets fouts kan doen – zelfs met deze bijzondere seksuele volmacht.
Maar de sluitsteen van deze “bijzondere” huwelijken gebeurt wanneer Mohammed ook de ex-vrouw (Zainab) van zijn geadopteerde zoon (Zaid) huwt. Zijn schoonzoon scheidde van haar met de profeet loerend op de achtergrond. Feitelijk zeggen vroege islamitische bronnen dat Mohammed een glimp van zijn schoondochter in een ongeklede toestand opving, en hij haar begeerde. Op het moment dat de scheiding finaal is, openbaart Allah hem in soera 33:36-44d at dit huwelijk tussen schoonvader en schoondochter legaal en moreel is. Kwam deze openbaring van Allah of van Mohammed?
Hoe afstand te doen van één van de vrouwen
Een echtgenoot kan natuurlijke enkele vrouwen verkiezen boven andere en heeft de optie van het houden of het scheiden van de onbegeerlijke vrouw.
De koran zegt in soera 4:129:
129. En jullie zullen nooit in staat zijn rechtvaardig te zijn voor de vrouwen, hoezeer jullie ook willen, geeft niet geheel toe aan jullie neiging (tot één bepaalde vrouw) en laat haar (een andere vrouw) niet in het onzekere verkeren, (Siregar)
Maududi interpreteert het vers door te schrijven dat het slechts natuurlijk is voor een man om één van zijn vrouwen lief te hebben boven een andere of de anderen:
Allah maakte het helder dat de man niet letterlijk gelijkheid tussen de twee of meer vrouwen kan handhaven omdat zij zelf niet in alle opzichten gelijk zijn. Het is teveel gevraagd van een man dat hij een mooie vrouw gelijk behandeld als een lelijke vrouw, een jonge vrouw als een oude vrouw, een gezonde vrouw als een invalide vrouw, en vrouw die prettig in de omgang is als één die dat niet is. Deze en soortgelijke dingen maken een man meer geneigd naar een vrouw dan naar de andere.
Dit betekent dat vrouwen de bron zijn van de niet in staat zijn van een man om hen allen gelijk te behandelen. Eén is mooi, terwijl een ander lelijk is. Hoe kan Allah bovenmenselijke kracht vragen van een man onder veranderende omstandigheden in zijn vrouwen?
Maududi gaat verder op het onderwerp van ongelijke affectie:
In dergelijke gevallen, vereist de islamitische wet geen gelijke behandeling tussen hen in affectie en liefde. Wat het vereist is dat een vrouw niet genegeerd moet worden als praktisch te zijn gereduceerd tot de positie van de vrouw die helemaal geen man heeft. Als de man haar niet scheidt voor enig reden op haar verzoek, moet ze tenminste als een vrouw behandeld worden. Het is waar dat onder dergelijke omstandigheden de man natuurlijk geneigd is naar een favoriete vrouw, maar hij moet dat niet, om zo te zeggen, de andere in een dergelijke staat van spanning laten alsof zij niet zijn vrouw is.
Dus Maududi zegt hier dat de vrouw niet moeten hangen tussen huwelijk en scheiding. Als de man de niet-langer-begeerlijke vrouw handhaaft, dan moet hij haar eerlijk behandelen en voor haar zorgen (vol. 1, pp. 383-84, noot 161).
Soera 4:129 presenteert een ander probleem. Op het eerste gezicht lijkt het vers soera 4:3 te abrogeren of te annuleren, dat polygamie toestaat alleen als de man iedere vrouw gelijk kan behandelen. Maar soera 4:129 zegt dat deze gelijke behandeling onmogelijk is. Daarom was polygamie in praktische zin onmogelijk. Maududi vermaant iedereen die deze conclusie trekt:
Uit dit vers concluderen sommige mensen verkeerd dat hoewel de koran meer dan één vrouw toestaat, het in de praktijk deze permissie annuleert door te beweren: “Gij kunt geen volkomen gelijkheid tussen vrouwen handhaven.” Zij vergaten dat dit alleen een deel van de hele instructie is en de koran stopt hier niet maar voegt toe: “Maar neigt niet geheel tot één...” Aangezien dit gebod rekening houdt met het bestaan van meer dan één vrouw toegestaan door de koran, laat het geen uitvlucht voor de volgelingen van christelijk Europa van het feit dat islam onder bepaalde omstandigheden polygamie toestaat.
Dus Maududi rangschikt juist soera 4:3 en 4:129. Het laatste vers instrueert eenvoudig een moslimpolygamist hoe hij een vrouw moet behandelen die hij niet langer begeert: houd haar en voorzie in haar behoeften, of scheid van haar. Het zegt niet over het abrogeren of annuleren van soera 4:3.
Dit alles komt op één ding neer: Allah geeft de man zeggenschap over zijn klein groepje van vrouwen. Als de echtgenoot de onbegeerlijke vrouw houdt, moet hij in haar behoeften voorzien; dus leeft zij in een voortdurende staat van emotionele verwerping. Aan de andere kant, mag hij van haar scheiden, dus haar verwerpen op de zwakke grond van niet langer begeerlijk voor hem te zijn.
Islamitisch wet is duidelijk patriarchaal.
Vragen over polygamie in de koran
Zullen gematigden winnen in hun interpretatie van de koran?
Laten we zeggen dat een moslimgematigde, een feminist, bijvoorbeeld, soera 4:129 interpreteert als het afschaffen van polygamie in soera 4:3. Dit bezorgt de koran alleen interpretatiemoeilijkheden. Hoe kan Allah een praktijk in één vers in de soera toestaan en erin falen om de onmogelijkheid van een man te zien om het uit te voeren in een later vers in dezelfde soera? Waarom niet polygamie in zijn geheel vanaf het begin verbieden? Dit zou ook helderder en zekerder met preïslamitische Arabische gewoonte breken dan slecht het terugbrengen van het aantal vrouwen naar vier, aangezien dit een substantiële verbetering op de gewoonte is. Niettemin moeten we niet te hard zijn voor gematigden. Hun pogingen om polygamie te elimineren maken hen nobel – nobeler dan de Allah-geïnspireerde Mohammed zelf, die vele vrouwen had, meer dan de vier die hij zijn medemoslims toestaat.
Maar Maududi is juist, wanneer hij zegt dat deze moslims de heldere lering van de koran overtreden.
Hij zegt:
Ten aanzien van degenen die polygamie als een kwaad beschouwen, zij zijn vrij om de koran te weerstaan en polygamie te veroordelen, maar zij hebben geen recht om hun eigen geperverteerde visie’s aan de koran toe te schrijven, want het maakt dit wettig in erg heldere taal zonder woorden te gebruiken die uitgerekt kunnen worden op een manier die impliceren dat de koran betekent het af te schaffen. (vol. 1, p. 308, noot 5).
Ware volgelingen van de koran hebben geen middelen om polygamie te verwerpen. Als zij dat doen, dan weerstaan zij de heilige tekst die direct van Allah aan Mohammed gebracht werd via Gabriël.
Is het toevallig dat polygamie ontstaat in zwaar mannelijk gedomineerde culturen?
Mannelijke buitenstaanders van de islam moeten zeker voelen dat deze permissie om vier vrouwen te huwen fout is vanwege een belangrijke reden. Vele (niet alle) mannen begeren meerdere partners. Het is moeilijk het gevoel te ontvluchten dat polygamie verzonnen werd om deze begeerte religieus te rechtvaardigen. Allah geeft mannen permissie om hun fantasie te vervullen. Ook voeren mannen te veel macht uit. Geen vers zegt dat vrouwen vier mannen mogen trouwen. Waarom niet? Vrouwen zouden dan dingen beheersen.
Wat leert het christelijk geloof?
Het christendom spreidt zich uit over de wereld, dus het schept onze kijk zelfs als iemand geen praktiserende christen is. Jezus bekrachtigde het model uit het Hof van Eden: één man en één vrouw (Matteüs 19:3-6). Sommigen willen geloven dat, omdat sommige oudtestamentische aartsvaders of koningen meer dan één vrouw hadden, dit Mohammed en andere moslims mag excuseren. Maar Jezus vervult en interpreteert het oude testament voor christenen, en Eden is zijn keuze.
Concluderend, de koran wordt verondersteld Gods laatste testament te zijn voor de mensheid, zodat het zich over de wereld zou verspreiden voor het welzijn van de mensheid. Echter, zijn regels over polygamie is te cultuurgebonden en te patriarchaal om vandaag relevant te zijn. Moge de gematigde moslims deze serieuze zaak winnen en zich verwijderen van deze lering in het “eeuwige” en “foutloze” heilige boek.
Maar niemand moet hier spoedig op rekenen.