Nadert het einde?
Voor een kwart miljoen Zuidoost-Aziërs was het einde van 2004 het einde van de wereld - de tsunami doodde hen. Voor de rest van ons draait de wereld gewoon door. De vraag is echter voor hoelang? Onze wereld gaat reeds gebukt onder de overweldigende last van HIV-AIDS, de grootste humanitaire crisis in de geschiedenis van de mensheid. Rampen als deze doen ons afvragen waarom de VN de negentiger jaren “Het decennium van Rampen-vermindering” noemde. Slechts drie jaar na het begin van het nieuwe millennium waren er 35% meer mensen in de wereld die leden aan rampen dan het decennium daarvoor. Bovendien was aan het einde van 2003 een vijfvoudige toename te zien in de dodencijfers ten gevolge van natuurrampen ten opzichte van het voorgaande jaar. Zijn deze toevallig of zijn het tekenen die ons waarschuwen dat het einde nabij is?
Bill McGuire, een expert op het gebied van wereldomvattende rampen, gelooft dat het einde wel eens dichterbij kon zijn dan ons lief is. (A Guide to the End of the World, 2002). Dit geloof is niet gebaseerd op religie noch doet McGuire toespelingen naar een religieuze oplossing.
Lang voordat McGuire onderzoek deed voor zijn boek, voorspelde Jezus Christus: “Het ene volk zal tegen het andere ten strijde trekken …er zullen zware aardbevingen komen en hongersnoden en epidemieën alom.” Hij waarschuwde dat dit een tijd zou zijn van goddelijke toorn tegen het groeiende kwaad en hij zei: “de sterren zullen uit de hemel vallen.” Hij herbevestigde wat vroegere profeten al voorspelden over de eindtijd, het zou: “een tijd zijn van enorme verschrikkingen, zoals er sinds het ontstaan van de wereld tot nu nooit geweest zijn.” (Lucas 21:10, 11, 22; Matteüs 24:29, 21, 22)
In 1994 zag de wereld op televisie een asteroïde op Jupiter neerstorten met een kracht die 15 miljard keer krachtiger was dan de bom op Hiroshima. Trouwens, een kleine asteroïde trof in 1908 Siberië en legde 100 vierkante kilometer bos plat. Een week voordat de epische aardbeving Zuidoost-Azië trof, rapporteerde CNN een nieuwe asteroïde die een grotere kans heeft de aarde te raken dan enig andere van de duizenden asteroïden die tot nu toe ontdekt zijn. Als deze asteroïde één van de oceanen raakt zal dit een veel grotere tsunami veroorzaken dan waar we nu getuige van zijn geweest. Een paar weken na de tsunami deden de kranten verslag van de lancering van een ruimtezonde die “Deep Impact” werd genoemd. De ironie wil dat de gelijknamige film uit 1998 gaat over een wanhopige missie om te voorkomen dat een komeet op aarde stort. Eén deel van de komeet valt in de Atlantische Oceaan waardoor er een enorme tsunami's ontstaan die een groot deel van de oostkust van Amerika vernietigen. De film beeldt nauwkeurig uit hoe een asteroïde in de aardatmosfeer verschijnt als een vlammende bergmassa. Verbazingwekkend is het feit dat deze beschrijving correspondeert met een oceaancatastrofe voorspeld door de apostel Johannes: “Iets dat eruitzag als een grote berg, waar de vlammen uitsloegen, werd in zee gegooid… een derde deel van alle in zee levende wezens ging dood en een derde deel van de schepen verging.” (Openbaringen 8:8,9) Beangstigend, nietwaar? De meeste mensen denken dat het sience fiction is of denken er liever helemaal niet aan.
Oorlog aan de andere kant, is iets dat we niet kunnen ontkennen of negeren. Het is niet verrassend dat oorlog één der tekenen van de eindtijd is, geprofeteerd door Jezus Christus. De bijbel voorspelt inderdaad dat het Midden Oosten, en meer specifiek Israël, het middelpunt zal zijn van een internationale oorlog in de laatste dagen. Zodra het woord Israël wordt genoemd krijgen veel mensen een sterke emotionele reactie waarin ze of vóór of tegen zijn. De profeten voorspelden een tijd van niet eerder voorgekomen problemen voor Israël als een straf van God. (Jeremia 30:7; Daniël 12:1). Echter wanneer de situatie schijnbaar hopeloos wordt zal God Zich mengen en Israël redden nadat ze zich oprecht tot Hem keert. De profeet Zacharia legt dit wereldwijde conflict gedetailleerder uit: “Ik zal van Jeruzalem een beker wijn maken die de omringende volken bedwelmt…Op de dag dat alle volken op aarde tegen Jeruzalem oprukken, zal ik van de stad een zware steen maken waaraan haar belagers zich vertillen.” (Zacharia 12) Zien we dat het podium klaar gemaakt wordt voor de vervulling van deze profetieën?
Sinds 1948 hebben ontelbare VN resoluties – waarvan de meeste Israël veroordelen – geprobeerd het voortdurende conflict tussen de Israëli´s en de Palestijnen op te lossen. Ondanks deze inspanningen en het overlijden van Arafat, gaat het conflict hardnekkig door. De wereld is erg ongeduldig aan het worden en de druk op Israël groeit om tot een oplossing te komen. Deze druk werd een tandje hoger toen in februari 2005 de Amerikaanse staatssecretaris erop stond dat de Israëli’s moesten toegeven dat de voorgenomen Palestijnse staat “aaneengesloten land” vereist wat de in tweeën splitsing van Israël ten gevolge zal hebben. Een ander teken van de toenemende druk is de steeds meer toenemende boosheid op Israël, in het bijzonder onder de 57 islamitische naties.
Een moslim, Ruslan Tokchukov waarschuwt zijn medemoslims. De wereldgeschiedenis onderzoekende merkt hij het “wrede einde” op dat “alle ooit machtige vijanden van het joodse volk zoals: “de Farao’s van Egypte, de Babyloniërs, de Assyriërs, het Romeinse Rijk, Spanje, het Russische Tsaren rijk en het nazi Rijk” overkwam. Hij sluit zijn nauwkeurige studie af door te zeggen: “Een deel van de christelijke bijbel gaat over God die een ieder zal vervloeken die de joden vervloekt en de hele wereldgeschiedenis lijkt dit te bevestigen. Nu, of je religieus bent of niet, of je het Gods wet of de wet van de geschiedenis noemt, je moet toegeven dat niet één natie die de joden vervolgd heeft ontsnapt is aan zeer slechte consequenties. Ik denk niet dat deze wet een uitzondering maakt voor de Arabieren of enig andere moslims.” [*] Arabische naties zouden Ruslans waarschuwing in acht moeten nemen en hun vijandelijkheden moeten stoppen jegens Israël, anders zullen ze zware consequenties dragen.
Veel mensen, vooral de joden, moslims en christenen koesteren de hoop dat Jeruzalem zijn naam waar zal maken, “stad van vrede”. Echter vele ongelovigen worden perplex bij het zien dat alle drie de monotheïstische religies geloven dat de Messias een wereldwijd tijdperk in zal leiden waarin “de wolf zich neer zal leggen naast het lam”. Dit scenario is een treffend contrast met wat we vandaag zien in het zogeheten Heilig Land dat de meest kritieke brandhaard is die de wereldvrede bedreigt. Deze stand van zaken ziende, vragen sommige sceptici aan godvrezende mensen: “U geloofd dat de Prins der Vrede, vrede zal brengen op aarde, waarom bent u niet meer betrokken in het maken van vrede?” “Kunt u zich niet harder inzetten de steeds groter wordende afstand die er tussen uzelf is te overbruggen?”
Mag ik in alle bescheidenheid voorstellen hoe we kunnen reageren op deze zaken? Vanzelfsprekend kunnen de drie monotheïstische religies de serieuze verschillen in hun begrip van de messias niet uitwissen, maar evenmin moeten we beginnen met het betwisten en bestrijden van elkaar. In plaats daarvan, kunnen we niet beter praten over de dingen waarin we het eens zijn met elkaar, in een geest van wederzijds respect?
Een ieder die geïnteresseerd is meer te weten over vrede, verwijs ik naar het volgende [Engelstalige] artikel: Converging Destinies: Jerusalem, Peace and the Messiah
Voetnoot:
* Our Place in the World: Road map leads to darkness door Ruslan Tokhchukov, Seattle Post-Intelligencer, 14 november, 2003
Bijlage
Sommige mensen die dit artikel lezen vragen zich misschien af: “Hoe kan een goede en vredelievend God toestaan dat onschuldige mensen lijden? Als Hij alles leidt, waarom staat Hij dan toe dat oorlog en natuurrampen duizenden mensen vernietigen, inclusief onschuldige vrouwen en kinderen?”
Van oorsprong was de wereld goed maar deze idyllische, vreedzame situatie werd geruïneerd toen Adam en Eva God ongehoorzaam werden. Al hun afstammelingen zondigden en de hele wereld was beïnvloed door de zonde van mensen (Romeinen 5:12; 8:18-22). Uiteindelijk zijn lijden, oorlog, ziekte, natuurrampen en de dood resultaat van onze zonde. Het is alleen dat God geduldig en genadevol is die ervoor zorgden dat we niet onmiddellijk vernietigd worden. Dit is de eerste stap in de richting van het begrijpen waarom God lijden toestaat. Dit is fundamenteel omdat dit de misvatting corrigeert dat sommige mensen fundamenteel ‘onschuldig’ zijn. Feit is dat alle mensen schuldig zijn aan zonde. Verder bestraft God zonde met de dood zoals we lezen in Romeinen 6:23. God zou in zijn recht staan iedereen onmiddellijk te doden maar Hij weerhoudt zijn woede zoals geschreven: “Want niet eindeloos blijf ik twisten, niet eeuwig duurt mijn toorn.” (Jesaja 57:16, Klaagliederen 3, in het bijzonder vers 22)
Misschien dat een analogie helpt dit uit te leggen. Stel dat een vader zijn kinderen verbiedt met lucifers te spelen. Op de één of andere manier slagen de kinderen er echter in aan lucifers te komen en veroorzaken al spelenderwijs een brand die uit de hand loopt. Is de vader verantwoordelijk voor deze ramp die hen allen dreigt te doden? Zal hij zich er mee bemoeien en proberen ze te redden? Natuurlijk doet hij dat.
God staat toe dat we lijden als een methode om ons te straffen met als doel ons te genezen en ons terug te brengen tot Hem. Dit is waar op individueel niveau (Hebreeën 12:4-5) en ook op een nationaal niveau zoals eerder genoemd in dit artikel (in relatie tot Israël). Jeremia was niet de enige profeet die predikte over goddelijke straf. De profeet Hosea geeft soortgelijke waarschuwingen, maar let op de goede bedoelingen achter de pijnlijke straf: “Want ik ben het die Efraïm aanvalt als een leeuw, als een sterke leeuw keer ik mij tegen het volk van Juda: ikzelf zal hen verscheuren, ik zal hen wegslepen, en niemand die hen redden kan. Ik ga terug naar de plaats waar ik woon, totdat ze voor hun daden geboet hebben en mij weer gaan zoeken. Door de nood gedreven zullen ze weer naar mij vragen. ”
“‘Kom, laten wij teruggaan naar de HEER! Hij heeft ons verscheurd, hij zal ons genezen; de hand die sloeg, zal ons verbinden.” (Hosea 5:14 tot 6:1)
We lezen vaak in de schrift hoe God andere natiën gebruikt om zijn ongehoorzame volk Israël te straffen. Soms stond God zelfs toe dat duizenden omkwamen bij deze rampen. Maar we moeten nooit vergeten dat Gods doel het zuiveren en terugbrengen van zijn volk is. Om in de termen van de eindtijd te spreken, God waarschuwde de Israëlieten: “Je krijgt de straf die je verdient…Ik was het die je sloeg, als een vijand…ik heb je meedogenloos gestraft, om je vele wandaden, om je talloze zonden…Weet dat ik je zal genezen, ik zal je wonden helen.” (Jeremia 30)
Israël was niet de enige natie die een nationale ramp te verduren had. In de tijd van Mozes bracht God een serie rampen over Egypte omdat hun leider zijn hart verharde. We moeten ons echter herinneren dat deze plagen een groter doel dienden dan slechts het straffen van het kwaad, zij openbaarden Gods heiligheid, zijn grootheid en verspreidden zijn naam wereldwijd. Niet alleen daarom, sommige Egyptenaren waren zo onder de indruk van de vreselijke tekenen die God door Mozes deed dat ze besloten de Israëlieten te vergezellen in hun reis naar vrijheid. Een nader onderzoek naar deze plagen toont ons een glimp van Gods genade.
Merk op dat God de Farao na de 7e plaag waarschuwde dat er ergere rampen over Egypte zouden komen. Hij verklaarde: “Ik had mijn hand allang naar u en uw volk kunnen uitstrekken en u met de pest kunnen treffen, dan was u al van de aarde weggevaagd.” (Exodus 9:15) Gezien een dergelijke verschrikkelijke waarschuwing, zouden we kunnen verwachten dat de tol van de laatste drie plagen veel hoger zou zijn geweest. Maar God weerhield Zichzelf van het loslaten van al Zijn toorn. Hij droeg Zijn engel des doods op alleen de eerstgeborenen zonen te doden. Deze 10e en ergste plaag openbaarde tegelijkertijd ook Gods genade. Gekoppeld aan de plaag bood God ook een manier om de oudste zonen te sparen, door een Paaslam te offeren.
Op dezelfde manier zoals God geduld had met de Egyptenaren in de tijd van Mozes, heeft Hij in 2004 zelfbeheersing getoond door niet meer mensen te doden met de zeebeving in Azië. John Piper, een bekende auteur en gerespecteerd christelijk leider, erkent dat God rampen beheerst. Hij legt uit waarom God rampen toestaat, zeggende: “Elke dodelijk ramp is een genadige roep van God tot de levenden om berouw te hebben. Dat was Jezus verbazingwekkende boodschap aan hen die Hem nieuws over een ramp brachten. De toren van Siloam was gevallen, 18 mensen waren verbrijzeld. 'Wat nu Jezus?', vroegen ze. Hij antwoordde: “Of die achttien die stierven doordat de Siloamtoren op hen viel – denken jullie dat zij schuldiger waren dan alle andere mensen die in Jeruzalem wonen? Zeker niet, zeg ik jullie, maar als jullie niet tot inkeer komen, zul je allemaal net zo sterven als zij.’ (Lucas 13:4,5)”
Piper gaat door: “Het punt van elke dodelijke ramp is dit: Berouw. Laat uw harten gebroken zijn dat God zo weinig voor ons betekent. Heb verdriet dat Hij een klappen uitdelende jongen is die beschuldigd wordt voor pijn, maar niet wordt geprezen voor plezier. Betreur dat Hij alleen de krantenkoppen haalt wanneer men Zijn macht bespot, maar geen krantenkoppen voor 10.000 dagen van ingehouden toorn.” [*]
Piper citeert heel passend een moderne spotter die het idee van rampen als onderdeel van Gods plan bespot. David Hart schrijft in de Wall Street Journal: “Geen christen is gelegitimeerd absoluut hatelijke banaliteiten over Gods ondoorgrondelijke raad te uitten of blasfemische suggesties te doen dat deze mysteries Gods goede doelen dienen.” Zulke bijtende bespottingen van Romeinen 8:28 beweegt Piper tot het citeren van profetieën van hoe mensen in de laatste dagen God zullen kleineren als reactie op de straffende plagen die de aarde zullen teisteren; “ze lasterden de naam van God, die macht heeft over deze plagen. Ze toonden geen berouw en bewezen hem geen eer.” (Openbaringen 16:9)
Hoewel Gods oordeel in de laatste dagen zwaar op de aarde zal vallen, zullen uiteindelijk zijn goede bedoelingen zegvieren; Gods volk, gezuiverd en vergeven van hun zonden zullen de nieuwe hemel en de nieuwe aarde bewonen. Degenen die oprecht berouw tonen en geloven in Gods Messias, de Prins van Vrede, zullen vrede met God ervaren en harmonie met elkaar. “Maar wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.” (2 Petrus 3:13)